Tradycja hodowli koni małopolskich w Polsce sięga XVIII wieku, kiedy to zdecydowano się skrzyżować lokalne klacze z ogierami czystej krwi arabskiej oraz rasy angloarabskiej, aby uzyskać lekkiego konia wierzchowego. Konie małopolskie powstały niejako w opozycji do większych i cięższych koni wielkopolskich - hodowcom zależało na mniejszym koniu, który lepiej sprawdzi się w pracy pod siodłem i będzie cechował się dobrą wytrzymałością. Co ciekawa, rasa małopolska została uznana stosunkowo niedawno - w 1962 roku założono pierwszą księgę stadną, tym samym systematyzując rozwój rasy.
Główne cechy charakterystyczne koni małopolskich to:
Konie małopolskie to doskonałe zwierzaki rekreacyjne - wielu przedstawicieli tej rasy pracuje w szkółkach jeździeckich z dziećmi. Są łagodne i opanowane, ale warto mieć na uwadze arabskich przodków - są szybkie i zwrotne, mają dobrą kondycję i dużą wytrzymałość. Są przy tym mądre i pozytywnie nastawione do człowieka, szybko się uczą; mają obszerne chody, poruszają się lekko i z gracją. Są waleczne, dlatego wiele koni małopolskich startuje w konkursach WKKW oraz w długodystansowych rajdach konnych. Co warto wspomnieć - Artemor dosiadany przez Jana Kowalczyka był rasy małopolskiej; para ta zajęła pierwsze miejsce na igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980r, tym samym zdobywając złoty medal olimpijski. Ten ogromny sukces polskiego jeździectwa oparł się właśnie na niedużym wałachu rasy małopolskiej,. który początkowo nie przejawiał zbytniego potencjału sportowego (jako ogier nie został dopuszczony do hodowli, więc został wykastrowany).