Rasa berberyjska to stara rodzima rasa afrykańska, której korzenie sięgają średniowiecza - w swoich rodowodach posiadają konie arabskie i andaluzyjskie, co czyni te konie wyjątkowo eleganckie i szlachetne.
Początkowo konie berberyjskie były używane do walki, zresztą jak większość koni na przełomie XVIII i XIX wieku - główną ich rolą był transport jeźdźców lub/i towarów do miejsca przeznaczenia. W późniejszym czasie dotarły także do Europy (głównie jako łup wojenny), gdzie znalazły swoich zwolenników jako dzielne i wytrzymałe wierzchowce.
Obecnie konie berberyjskie charakteryzują się następującymi cechami:
Konie berberyjskie odznaczają się niezwykłą wytrzymałością na trudne warunki - znakomicie wykorzystują pokarm, przez co są ekonomiczne w utrzymaniu. Dobrze znoszą niekorzystną aurę, przez co świetnie radzą sobie w systemie wolnowybiegowym (w swojej ojczyźnie są tak utrzymywane). Obecnie w Europie konie berberyjskie są krzyżowane z końmi arabskimi w celu uszlachetnienia rasy i poprawienia wytrzymałości, co przekłada się na wzrost zainteresowania tą rasą w sporcie rajdowym. Są wręcz stworzone do pokonywania długich dystansów; są także cenione za spokój i opanowanie, nie ma w nich nadpobudliwości - często spotykanej u koni czystej krwi arabskiej. Dobrze sprawdzają się w rajdach długodystansowych, wycieczkach terenowych oraz jako idealne konie rekreacyjne.