Hodowla: Konie rasy Nonius
Data publikacji: 2022-06-10
Nonius to węgierska rasa koni, której początki są datowane na XIX wieku - w kraju rosło zapotrzebowanie na lekkie konie pociągowe z uwagi na dynamiczny rozwój rolnictwa i przemysłu. Nazwa konia pochodzi od imienia założyciela rasy: ogier Nonius nie był początkowo uznawany za wybitnego reproduktora, ponieważ nie był zbyt urodziwy. Jego sylwetka była masywna, niezbyt proporcjonalna - nie prezentował się atrakcyjnie. Dopiero po pewnym czasie okazało się, że jego potomstwo posiada wartościowe cechy użytkowe - siła, wytrzymałość a przy tym możliwość użytkowania wierzchowego. W dalszym etapie hodowli włączano konie pełnej krwi angielskiej oraz czystej krwi arabskiej, aby uszlachetnić sylwetkę koni.
Do cech charakterystycznych konia rasy Nonius należą:
- wzrost ok. 155-165cm;
- krępa budowa ciała, to jedne z najbardziej masywnych koni gorącokrwistych;
- wysoko osadzona, szeroka szyja;
- mocny i szeroki grzbiet;
- skośny zad;
- szerokie i mocne kopyta;
- występuje maść kara i gniada we wszystkich odcieniach;
- często garbonosa głowa;
Podczas II wojny światowej i w okresie powojennym popularna koni rasy Nonius została bardzo mocno przerzedzona - wiele koni zostało zabitych i oddanych na rzeź, ponieważ węgierskie władze nie wspierały rozwoju hodowli i całego jeździectwa na Węgrzech. Dopiero pod koniec lat 90tych XXI wieku utworzone stowarzyszenie zrzeszające hodowców i miłośników rasy Nonius, co miało na celu ochronę rasy i odbudowanie populacji tych koni.
Obecnie stado Noniusów na Węgrzech oceniane jest na ok. 500szt, przy czym ogromna większość znajduje się w stadninie w Mezőhegyes - tam rozpoczęła się hodowla tych koni w XIX wieku.
Noniusy to konie, które sprawdzają się w zaprzęgach ale i w amatorskiej jeździe wierzchowej - łączą cechy konia wierzchowego z zaprzęgowym. Są spokojne i opanowane, a przy tym pozytywnie nastawione do człowieka; obecnie hodowla nastawiona jest na uszlachetnienie, przez co hodowcy chętnie krzyżują Noniusy z końmi pełnej krwi angielskiej.
