Hodowla: KWPN

Holenderskie konie gorącokrwiste powstały na bazie lżejszego typu koni zimnokrwistych, które krzyżowano z końmi niemieckimi w celu uszlachetnienia. Do hodowli zostały użyte konie pełnej krwi angielskiej, konie holsztyńskie , a także konie rasy selle francais. W wyniku rozmaitego krzyżowania powstały dwie linie hodowlane koni KWPN:

• konie wierzchowe
• konie zaprzęgowe (tuigpaard)

W obrębie linii wierzchowej istnieją konie hodowane osobno do ujeżdżenia i do skoków, dzięki czemu ta rasa idealnie odpowiada na preferencje zawodników.

Konie wierzchowe charakteryzują się następującymi cechami:

• wzrost ok 160-170cm
• wszystkie maści i odmiany dozwolone
• lekka, proporcjonalna sylwetka, dobrze umięśnione
• długie i szczupłe kończyny
• dobra praca zadu, chody obszerne i rytmiczne

Konie zaprzęgowe są w cięższym typie, bardziej masywne (ale należy pamiętać, że to ciągle konie gorącokrwiste), o wysokiej akcji przednich kończyn w kłusie; tuuidpaardy zazwyczaj poruszają się bardzo efektownie, wysoko unosząc nagdarstki w kłusie. Taki ruch jest naturalny, przez co prezentują się elegancko podczas pracy w zaprzęgu; są opanowane i chętnie współpracują z człowiekiem. Nadają się także do jazdy wierzchem, ale z uwagi na specyficzny ruch, problematyczne staje się rozluźnienie mięśni grzbietu oraz jazda w dole, w rozluźnieniu; te konie często ustawiają swoją szyję wysoko (wysoko osadzona szyja ułatwia taki ruch), co nie jest wygodne i komfortowe. Dodatkowo pod siodłem przejawiają błędy w rytmie chodów: inochód czy galop czterotaktowy nie należą do rzadkości, a praca nad tymi chodami jest wyjątkowo trudna i długotrwała.

Konie rasy KWPN są szeroko używane w hodowli nowoczesnych koni sportowych, są cenione z uwagi dobry ruch, pożądane proporcje ciała oraz prospekt sportowy.