Hodowla: Konie ardeńskie
Data publikacji: 2021-02-09
Konie rasy ardeńskiej powstały na terenie Francji oraz Belgii - ich początki są datowane na XVIII i XIX wiek, co czyni je dość starą rasą. Jak wszystkie konie zimnokrwiste, były użytkowane jako zwierzęta robocze - pracowały w polu, przy zrywce drewna oraz jako środek transportu. W Polsce są dość popularną rasą koni od wielu lat, cenioną przez hodowców z uwagi na łagodny charakter oraz pożądany wzorzec ruchu i budowę.
Do cech charakterystycznych koni ardeńską należą:
- kompaktowa, proporcjonalna budowa ciała wpisana w kwadrat
- silny i mocny zad, rozłupany
- szerokie i mocne kopyta, o twardym rogu
- dobrze osadzona, umięśniona szyja
- proporcjonalne, dobrze skątowane kończyny
- dopuszczalne maści: skarogniada, gniada, gniadodereszowata, dereszowata, siwa, kasztanowata
- wzrost w przedziale 155-165cm w kłębie (raczej spotyka się niższe osobniki)
- ruch powinien być energiczny i elastyczny, pozwalający na sprawne przemieszczanie się
Konie ardeńskie są bardzo silne, a przy tym spokojne i opanowane - dlatego przez wieki były cenionymi towarzyszami ludzi w pracy i w trakcie podróży. Chętnie współpracują z człowiekiem, na ogół nie przejawiają żadnych agresywnych zachowań - ich łagodny charakter jest niewątpliwą zaletą np. w trakcie hipoterapii.
Konie tej rasy są także wykorzystywane w tradycyjnych gospodarstwach przy typowych pracach polowych, także w gospodarstwach ekologicznych; spotkamy je także przy pracy w leśnictwie, gdzie używanie maszyn jest trudne bądź niemożliwe (zazwyczaj z uwagi na nachylenie terenu lub rodzaj podłoża). Ardeny to także cenione konie zaprzęgowe, z powodzeniem używane w różnych bryczkach turystycznych na terenie całego kraju; konie zimnokrwiste znacznie lepiej sprawdzają się w zaprzęgach niż konie gorącokrwiste, nawet jeśli są mocniej zbudowane. Ich zaletą jest także wytrzymałość na niekorzystne warunki atmosferyczne (dobrze radzą sobie nawet w wolnowybiegowym chowie), bardzo dobre przyswajanie paszy i na ogół dobre zdrowie.
