Hodowla: Muł

Muły to mieszaniec konia i osła, pochodzący z połączenia klaczy konia wraz z ogierem osła. Z uwagi na różną liczbę chromosomów (u koni to jest 64 pary chromosomów, a u osłów: 62), muły są najczęściej bezpłodne: liczba chromosomów to 63. Zdarza się, że samica muła jest płodna i jest w stanie donosić ciążę, ale to przypadki rzadkie; popularność mułów nie jest tak duża, aby konieczna była hodowla.

Muł wygląda dokładnie jak połaczenie konia i osła:

• duża rozpiętość w obrębie wzrostu (zależnie od wzrostu rodziców): 130-170cm
• mniejsza waga niż w przypadku normalnego konia, ok.300-400kg
• umaszczenie jest dziedziczone po matce
• kłoda, zad i szyja są zbliżone do typowe końskiego wyglądu
• charakterystyczne są długie uszy, będące następstwem osła jako ojca
• wąskie kopyta, szczupłe kończyny

Do najważniejszych zalet mułów należą:

• bardzo duża wytrzymałość: te zwierzaki bez problemu pokonują długie dystanse w niekorzystnych warunkach np. deszcz, upał, susza. Badania dowiodły, iż mają znacznie wyższą ekspresję genów w mięśniach, co czyni muły wyjątkowo odpornymi na wysiłek i zmęczenie.
• ekonomia w utrzymaniu: muły mają niewielkie potrzeby żywieniowe, potrafią wytrzymać dłuższy czas bez wody (oczywiście w porównaniu do koni i osłów), nie wymagają stałego żywienia ziarnami przez są cenione w ubogich zakątkach świata, gdzie poziom życia jest niski.
• siła: muły to idealne zwierzęta juczne i pociągowe, potrafią przewozić ciężkie i nieporęczne towary na długie odległości, sprawdzają się także jako wierzchowce np. na obrzeżach Sahary
• spokój i opanowanie: te zwierzęta są wyjątkowo cierpliwe i niepłochliwe, są całkowicie podporządkowane człowiekowi i znoszą wszelkie obciążenia. Nie reagują tak impulsywnie jak konie, ale nie są też na tyle uparte jak osioł.

Muły to ceniona krzyżówka znanych gatunków, która idealnie sprawdza się na ubogich terenach jako zwierzę tańsze w utrzymaniu; spotkamy je w Maroku i Tunezji, są także popularne na szlakach w górach Sierra Nevada. Głównym ośrodkiem występowania mułów są Chiny i Meksyk, gdzie są użytkowane jako zwierzęta juczne ale i jako wierzchowce dla spore grupy miłośników tych wdzięcznych zwierząt.