Sport: Piaff

Piaff to, mówiąc w skrócie, kłus w miejscu. Patrząc na piaffującego konia, widzimy maksymalne zebranie i zaangażowanie zadu, koń unosi rytmicznie kończyny po przekątnej, mocno angażując stawy skokowe. Poprawna sylwetka konia w piaffie opiera się na mocnym zaangażowaniu i obniżeniu zadu przy jednoczesnym podniesieniu przodu; jeździec siedzi prosto i luźno, nie przeszkadzając koniowi. Wierzchowiec, mimo że nie przemieszcza się w przód, to porusza sie aktywnie i z energią.

Piaff jest najwyższych stopniem zebrania konia, prawidłowo wykonany wymaga wielu lat treningu - nie bez powodu pojawia się dopiero w programach Grand Prix, gdzie prawo startu mają konie, które ukończyły 8 rok życia.

Ten element nie jest cyrkową sztuczką, którą można nauczyć każdego konia - generalnie nie każdy koń będzie w stanie piaffować poprawnie, bo poza cieżkim treningiem wymagane są też predyspozycje fizyczne. Odpowiednio skątowany zad i stawy skokowe, poprawna budowa pleców, dobrze osadzona, niezbyt długa szyja plus naturalny impuls i lekkość ruchu i mocno pracujący zad to jedne z wielu czynników, które wpływają na jakość chodów konia oraz jego zdolność do nauki elementów, w tym także piaffu.

Generalnie ten ruch bazuje tak naprawdę na naturalnym zachowaniu konia - ogiery w naturze często popisują się przed klaczami i właśnie piaffują bądź pasażują, także nie jest to wymysł człowieka, a jedynie praktyczne wykorzystanie tej wiedzy.

Nauka piaffu jest przeprowadzana zazwyczaj dwoma metodami - poprzez mocno skrócony kłus, dodatkowo wspomagany lekkimi uderzeniami bacika w końskie nogi przez osobę stojącej na ziemi bądź ze stępa, gdzie również korzystamy z pomocy trenera. Czasami są używane także specjalne obciążniki na tylne nogi, które mają za zadanie sprowokować konia do wyższego podnoszenia tylnych nóg (oczywiście są one używane tylko i wyłącznie przez kilka minut).