Rasa kucy szetlandzkich wywodzi się z Wysp Szetlandzkich - to archipelag leżący dość blisko wybrzeży Szkocji, w kierunku Norwegii. Przypuszcza się, że to jedna z najstarszych ras na świecie - znane są dowody na istnienie tych kuców już na przełomie IX i X wieku.
Cechą charakterystyczną tych koni jest niewątpliwie wzrost - osobniki rzadko przekraczają 1m wysokości. W obrębie rasy wyróżnia sie także odmianę kuców miniaturowych, które zazwyczają dorastają do ok.70cm w kłębie.
Kuce szetlandzkie mają krępą i zwartą budowę, proporcjonalną głowę z charakterystycznym szerokim czołem ( u żrebaków jest ono wybitnie wypukłe), duże chrapy i żywe oczy. Nogi są krótkie, ale mocne, kłoda zwarta.
Gęsta grzywa i ogon czynią całość wyjątkowo uroczą i puchatą :)
Najczęściej spotykanymi maściami są kara, gniada, kasztanowata czy myszata. Niepożądana jest tylko maść tarantowata.
Są bardzo wytrzymałe, jak każdy kuc dobrze wykorzystują pasze, doskonale radzą sobie w systemie bezstajennym (na zimę obrastają bardzo gęstym futrem). Na ogół nie chorują, przy zapewnieniu dobrej opieki.
Jeśli chodzi o walory użytkowe tych koni, to z uwagi na swój niski wzrost, mogą pracować tylko pod niedużymi dziećmi. Często używane są do oprowadzań dzieci na różnego rodzaju festynach i innych imprezach okolicznościowych. Z powodzeniem sprawdzają się jako konie zaprzęgowe, do ciągnięcia sań czy małych wózków.
W przeszłości był wykorzystywane w kopalniach oraz jako konie juczne, z uwagi na swoją wytrzymałość.
Obecnie często spełniają rolę towarzyszy dla innych koni czy jako ekologiczne kosiarki ;) Dzięki swojemu sprytowi i pomysłowości szybko uczą się sztuczek, można je także spotkać w minizoo lub w cyrku - za marchewkę zrobią wszystko :)
Kuce szetlandzkie może nie są wymarzonymi wierzchowcami, ale znakomicie sprawdzą się jako towarzysz do innego konia - z pewnością będą także Naszą pociechą na długie lata :) W Polsce jest jedna hodowla tej rady, to Stadnina Koni Imno.
fot. www.foter.com