Konie huculskie są rasą prymitywną, wywodzącą się po części od dzikiego konia - tarpana, ale wiele publikacji naukowych mówi także o sporym dolewie krwi koni tatarskich czy Przewalskiego. Rasa ta powstała na terenie górzystym, rejon Karpat rumuńskich i mołdawskich - już samo pochodzenie tych koni powinno Nam nakreślić kilka istotnych cech.
Są to przede wszystkim konie nieduże (wysokość w kłębie 130-145cm), o krępej budowie ciała, z szeroką i ciężką głową. Ogólnie są to konie dość masywne, o mocnych nogach i bardzo dobrych kopytach. Najczęściej spotykane maści to gniada, ciemnomyszata i kara, zdarzają się także osobniki srokate i bułane. Z racji prymitywności, może występować pręga na grzebiecie i pręgowanie na kończynach. Hucuły odznaczają się bujną grzywą i ogonem, co w warunkach naturalnych stanowi izolację termiczną i ochronę przed owadami.
Jeśli chodzi o charakter - są to z reguły konie przyjazne, ale mające swoje zdanie ;) Lubią dominować, ale właściwie wychowane świetnie sprawdzają się w rekreacji. Nie są strachliwe, w czasie rajdów i wycieczek nie mają sobie równych - wszędzie wejdą, radzą sobie także w trudnych, górskich warunkach.
Nie są to oczywiście konie stworzone do wysokich klas sportowych, ale z powodzeniem mogą startować w niskich zawodach skokowych czy ujeżdżeniowych. Znane są sukcesy zaprzęgowe koni huculskich, pracują także w hipoterapii (oczywiście tylko osobniki wybitnie bezpieczne i opanowane). Specjalnie dla tej rasy został stworzony tor przeszkód zwany ścieżką huculską - jest to szereg elementów takich jak bramka, pochylnia, równoważnia czy slalom, które jeździec wraz z koniem musi pokonać w określonym czasie. Często jest wykorzystywana jako element zabawy np.przy okazji Hubertusa.
Konie te ogół cieszą sie dobrym zdrowiem, bardzo dobrze wykorzystują pasze i dobrze wyglądają przy minimalnym nakładzie sił :) Jednym słowem - są to dobre konie do rekreacji, ale potrzebują stanowczego instruktora.
Czy macie jakieś doświadczenia z hucułkami ?