Ojczyzną koni andaluzyjskich jest, jak sama nazwa wskazuje, region położony na półwyspie Iberyskim, w Hiszpani. Początki rasy datowane są na okres XVII/XVIII wieku, te konie prawdopodobnie wywodzą się od regionalnych koni, użytkowanych wszechstronnie na tym terenie.
Cechy charakterystyczne:
- mocna, dobrze zbudowana sylwetka
- wysoko osadzona szyja
- duża głowa, często o profilu garbonosym
- piękna, falowana grzywa i ogon
- wzrost ok. 150-160cm
- silne, dobrze umięśnione nogi
- dopuszczalne maści: siwa, biała, kara, gniada, kasztanowata
Konie andaluzyjskie są temperamentne, ale opanowane raczej niepłochliwe; chętnie współpracują z człowiekiem, szybko uczą sie wszelkich sztuczek - są bardzo inteligentne. To właśnie konie tej rasy są używane do bardzo atrakcyjnych pokazów Hiszpańskiej Szkoły Jazdy - elegancko ubrani jeźdźcy prezentują szereg elementów takich jak: lewada, pesada czy kurbetta. Dodatkowo możemy podziwiać klasyczne ujeżdżenie, łącznie z piaffami i pasażami, do których konie te mają naturalny talent.
Andaluzy to konie cieszące się na ogół dobrym zdrowiem, z racji swojego pochodzenia są przystosowane do wyższych temperatur, stąd też mogą wymagać cieplejszego okrycia w trakcie pory zimowej.
Konie andaluzyjskie sprawdzają się przede wszystkim w ujeżdżeniu, ale nie są to konie, które będą osiągały najwyzsze wyniki na światowych czworobokach. Ich naturalny ruch bazuje przede wszystkim na mocnej pracy nadgarstka w górę, często bez właściwej pracy zadu - stąd też w trakcie szkolenia bywają problemy z mocnym zebraniem ale i wyciągnięciem chodów.
Jako konie niezwykle dostojne i fotogeniczne, znajdują zwolenników także wśród osób jeżdżących rekreacyjnie - dadzą sobie radę i w trakcie zwykłych wycieczek terenowych, pokonają także niski parkur. Są z pewnością świetnymi końskimi przyjacielami na długie lata :)
fot. www.foter.com