Ojczyzną kłusaków francuskich jest oczywiście Francja - początek tej rasy datowany jest na lata trzydzieste XIX wieku, zaczęto wówczas krzyżować lokalne wierzchowce z końmi pełnej krwi angielskiej w celu poprawy jakości kłusa. Duży dolew pełnej krwi sprawia, że kłusaki są podobne pod względem budowy do folblutów, w swoich rodowodach mają też inne kłusaki oraz huntery. Kłusaki były selekcjonowane pod kątem poprawy szybkości i poprawy kłusa, ponieważ od samego początku są używane w wyścigach kłusem; zarówno pod siodłem, jak i zaprzęgowo.
Do najbardziej charakterystycznych cech budowy należą:
Jak już zostało wspomniane, głównym celem hodowlanym jest szybki i wydajny kłus (aby uzyskać wpis do księgi stadnej, koń musi pokonać kłusem odcinek jednego kilometra w czasie nie dłuższym jak 1min 42 sekundy), a dopiero później wyrównanie w wyglądzie; dlatego występuje duże zróżnicowanie w obrębie tej rasy. Są to konie na ogół dość energiczne i temperamentne z uwagi na obecność koni pełnej krwi angielskiej w rodowodach, ale nie są tak nadpobudliwe; wiele kłusaków francuskich z powodzeniem sprawdza się jako konie rekreacyjne. Startują także w niskich klasach konkursów skoków przez przez przeszkody i ujeżdżenia, ale dużym problemem jest u nich jakość galopu - wymagają dużo pracy w obrębie tego chodu. Ich galop jest często płaski, nierytmiczny, nagminnie zdarza sie krzyżowanie oraz wszelkiego rodzaju usztywnienia; te konie po prostu w ogromnej mierze nie potrafią poprawnie galopować.
W trakcie wyścigów kłusaków, wygrywa najszybsza para; w przypadku zagalopowania jeździec bądź powożący powinien jak najszybciej przejść do kłusa, trzecie zagalopowanie karane jest dyskwalifikacją z zawodów.
W Polsce wyścigi kłusaków nie są zbyt popularne, ale możemy je obejrzeć na torach wyścigów konnych na Służewcu w Warszawie, a także we wrocławskich Partynicach; grono osób zainteresowanych kłusakami francuskimi stale rośnie, dlatego z pewnością będziemy częściej ogladać zmagania tych koni na zawodach.