Zaczęło się od kary - nie sprzątałam w pokoju i dostałam kare ale szybko się otrząsnęłam i zaczęłam sprzątać. Mama nadal nie odpuszczała i powtarzała że musze nauczyć się ponosić konsekwencję potem po roku nie jeżdżenia i nie ruszania konia wreszcie udało namówić mi się rodziców. Jeździłam tak przez dwa tygodnie a potem znowu kara. Za 1 z techniki... jedna jedynka którą poprawiłam uziemiła mnie na 6 miesięcy.... Byłam załamana bo osiągnełam z moim koniem tak dużo <\3 . Pewnego dnia mama oznajmiła mi: [[moje imie]] Twój koń cierpi bo do niego nie jeździsz (ja bardzo chciałam ale nikt sie nie zgadzal). Oddałam w dzierżawę twojego konia którym sie nie zajmujesz. Będą dodatkowe pieniądze a ty będziedz siedzieć w domu :)) błagałam ją, płakałam, BARDZO PŁAKAŁAM a moja mama z kamienną miną: naucz się ponosić konsekwencje tego co robisz. Groziłam jej że jak tego nie cofnie to sie zabije bo nie mam nic innego- tylko konia. Moja mama poiwedziała że bardzo dobrze będzie o jeden problem mniej. Z jednej strony kocham moją mama a z drugiej nienawidze tak bardzo.... teraz od 3 miesięcy codziennie w nocy płaczę i oglądam zdjęcia na insta mojego konia na zawodach z jakąś babką... wakacjd mam [CENZURA]- nie mam co robić a jak tylko pomyśle lub zobacze/usłysze coś co mi się z końmi kojarzy to odrazu rycze jak głupia... rozmawiałam z mamą prosiłam ją o chociaz jazdy na innych szkółkowych koniach lub cokolwiek nawet przyjechanie raz na jakiś czas do mojego konia odpowiedż zawsze od 3 miesięcy brzmi: zobaczymy.... Jak zapomnieć o koniach? Cokolwiek ktoś coś? przypominam że koń w dzierżawie jest na czas nieokreślony błagam pomóżcie bo zwariuje ;((
